වේයන්ගොඩ බණ්ඩාරනායක ම.ම.වි, පරිසර දිනයක් සැමරුවානම් එය ලැජ්ජාවට කරුණකි.

වේයන්ගොඩ බණ්ඩාරනායක මධ්‍ය මහා විද්‍යාලය එදා කොල්ලෝ විහිලුවට කිව්වේ වදුරව කැම්පස් කියාය. වෙනත් පාසල් සිසුන් මෙම විද්‍යාලයට කියන්නේ වන මැද සැන්ට්‍රල් කියාය. එදා ඒ තරමටම පාසල හරිතාකරයකි. බස්නාහිර පලාතේ වඩිම ගස් කොලං ප්‍රමාණයකට උරුම කම් කියූ මෙම විද්‍යාලයට වෙනත් පාසැල් සිසුන් පවා "අනේ අපිටත් මෙහෙම පරිසරයක් ඇත්නම්" යැයි වර්ණානා ලැබූ පරිසරයක් එහි තිබූ බව කිව යුතුය. මෙහිදී ඩඩ්ලි සර් ගැනද කිව යුතුය. ඔහු එම පරිසර වාදියාය. සිසුන් ඔහුට "පැලයා" යැයි ඇමතුවේ එබවිනි. එකල සිසුන් පරිසර වේදීන් කලේ ඔහුය. 2002 පාසලට ඇතුලු වූවෝ ඔහුගැන දන්නා අවසන් සිසුන් නොවුනත් ඩඩ්ලි සර් ව හොදින් හදුනා ගත්තේ ඔව්න් පමනි.

      මෙපමණ කාලයක් සිටි විදුහල්පතිවරු එම පරිසරය ‍රැකීමේ මහඟු මෙහෙවරේ උරුමක්කාරයෝ වූහ. නමුත් වත්මන් විදුහල්පති, "ඇස්.ඒ.ඇල්.බී.සිරිමාන්න" මහතාගේ ආගමනය එය වෙනස් කල, අපූරු වන හතුරා ගැන කිව යුතුය. පලමුවෙන් ඔහු කපාදැමුවේ ප්‍රධාන ශාලාව ලඟ තිබූ අඹ ගසය. එදා සිටි සිසුන්ට එය මතක ඇති යැයි විශ්වාශ කරමි.  එදා සිසුන් ඊට විරුද්ධ වීමේදී ඔහු පවසා සිටියේ ඒ ගස ඉතාම පැරණි හා දිරා ගිය බැවින් සිසු ආරක්ශාව පතා එසේ සිදුකල වගයි. ඊට පසු ඇකේශියා ගස් පමණක් කපන බවට ඔහු සිසුන්ට පොරොන්දු විය. මන්ද ඇකේශියා නම් ගස් ලංකා පොලවට හානියක් බැවිනි. සිසුන් පරිසර අරගලය නවතා දැමූ අතර 2011 උසස් පෙල සිසුන් පරිසරය වෙනුවෙන් හඬ නැගූ අවසන් පුරුකද වන්නේය. ඔවුන් පාසැල අතහැර දමා ගොස් වසරකට පසුව දකින්නට හැකිවුනේ ප්‍රදාන ශාලාව ඉදිරිපිට ඉතිරි අඹ ගස්ද කපා කිසිදු හෙවනක් නැති තාල වර්ගයේ ගස් වර්ගයක් සි‍ටුවා ඇති අතර ගෘහවිද්‍යා කාමරය අසල තිබූ විශාල සියබලා ගස් කපා කන්තාරයක් කර ඇති අයුරුය. අද වන උයනක් පාසලට නැත. ජපානෙන් පැමින සැදු ජපන් කැලය අද නැත.

    දැන් සිටිනා සිසුන්ට පරිසරය ගැන වෙටහීමක් නැති අතර. ගසකට අත තබනා විට ඒගැන විචාරන්න තරම් කොන්ද පන නැත. එකල ආදි සිසුන්ටත් ඒ කක්කුම ගිලිහී ගොසිනි. ඩඩ්ලි සර් වලලපු තන් වල දැන් ගසුත් පැලවෙලාය. විදුහල්පති භීතිකාවෙන් ගුරුවරුද නිහඩය. සිසු ඉහමොල රත් වී ඇත ලඟකදී සිසුවියක් සියදිවි නසාගත්තේ එබැවිනි. පරිසර දිනයක් සැමරුවානම් එය ලැජ්ජාවට කරුණකි. හැබැයි විල්පත්තුව ‍රැකීමට පෙලගැසෙන්නෝ බොහෝය.

ගැහැණිය යනු කව්ද?

        ගැහැණිය යන මාතෘකාව ගැන කතා කිරීමට පිරිමියෙකුට අයිතිය තිබේද යන්න මාහට අවබෝධයක් නැත. ගැහැණිය තේරුම් ගැනීම යනු පොතක් නම් එහි වෙලුම් සංඛ්‍යාව ලොව විශාලම පුස්ථකාලය පිරවීමට තරම් සමත් යැයි මට සිතේ. දැනට ජීවත් වන බුද්ධිමත්ම මිනිසා වන භෞතික විද්‍යාඥ ස්ටීවන් හොකීන්ස් පවා කියන්නේ ඔහුට තෙරුම් ගැනීමට අපහසුම දේ ගැහැණිය බවයි. ඉතින් අප ගැන කවර කතාද?.

          මගේ හැගීම නම් කෙනෙකුගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය පරාජය විය යුතුමය. එවිට ඔහු ලෝකය තේරුම් ගැනීමට උත්සහා දරණවා නියතයි. එහිදී ප්‍රධාන තැන හිමිවන්නේ ගැහනිය නම් උප ප්‍රධාන මාතෘකාවටය. සෙවීමට ගොස් අතරමං වෙන්නේද ඒ තුලමය. ඉතා අමාරුවෙන් සොයාගත් කාරනා කිහිපයක් ගැන කතා කිරීමටයි මේ වෑයම. නමුත් එය පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ගැහනුන් කිව්වම විවිදාකාරය. එකෙකුට එකෙක් කිසි සේත්ම සමාන නොවේ. ගැහනුන් නිතරම උත්සහ කරන්නේ අනෙකාට වඩා විශේශ වෙන්නටය. දෙදෙනෙකු එකම ඇඳුම ඇඳගෙන සිටිම කෙස් වලු පටලා ගැනීමට තරම් හේතුවකි.ඉහත කී කාරණයට එය හොඳ ශාක්ෂියක් ලෙස මා සිතමි. ඒ නිසාම ඔව්න් තුල එක සමාන අදහස් හා මතිමතාන්තර පිහිටන්නේ කලාතුරකිණි. පිරිමින් තමා ගැන කෙතරම් අවධානයෙන් ඉන්නේද යන්න ඔව්න්ට වදදෙන අනෙක් ප්‍රබල ගැටලුවක් වෙයි. එසේ සිත්න්නේ අනිත් ගැහැනුන්ට වඩා තමන් කෙතරම් සුවිශේශද යන්න  පිලිබඳ දැඩි ප්‍රේහේලිකාවක් ඔව්න්ගේ සිතට වදදෙන නිසාවෙනි.

         මනෝ විද්‍යාවට අනුව ගැහැනිය අවධානය යොමුකරන්නේ තමාගේ දෙපසටය. පිරිමියෙකුට සාමාන්යෙන් පේන්නේ අංශක 100 වගේ ප‍ටු පරාසයක් වන අතර ගැහැනියට අංශක180 ටරම් පුලුල් පරසයක් පෙනෙන්නේ යැයි කියයි. ඔව්න් නැතිවූ දේවල් සෙවිමේදී පිරිමින්ට වඩා දක්ශ වන්නේ එබැවිනි. පිරිමින් තමාගේ ඉදිරිපස ආරක්ෂා කරන අතර ගැහනිය දෙපස ආරක්ෂා කරයි. පිරිමින්ට තමගේ ශරීරය යාන්තමින් වත් නොපෙනෙන අතර ගැහනියට එසේ නොවේ. එමනිසා තමාගේ සියොලඟ ගැන පිරිමින්ට වඩා ගැහැනුන් අවදානෙන් සිටින්නෝ වෙයි. එනිසාම දිලිසෙන දේවල් පැලදීමට ඔව්න් නිතරම උත්සහ කරති.

        බුදුදහමේ ගැහැනියට බුදුවීමට කිසිසේත් නොහැකි යැයි මතයක්  ඇත. මම හිතන්නේ ගැහැනියෙකුට ආශාවන් ප්‍රහීණ කිරීමේ හැකියාව පිරිමියෙකුට වඩා බොහෝ අඩුය. පිරිමින්ට තරම් අවබෝධයේ හැකියාවත් අඩුය. පිරිමින් එකම අරමුණක වැඩ කිරීමට දක්ෂ වන අතර ගැහැනියට ඒ හැකියාවද අඩුය. එමෙන්ම ඉවසීම හා දරාගැනීමේ හැකියාවෙන් ගැහැනිය ඉතා පොහොසත් ය. පිරිමියෙකු කිසිම ලෙසකින් දරුවෙකු බිහිකිරීමේ වෙදනාව විඳින්නට හිතන්නේවත් නැත. වින්දත් එය දෙවරක් විදින්නට කොහෙත්ම සූදානමක් නැත. නමුත් ගැහැනුන් එසේ නොවෙති. ඔව්න් එකම වෙදනාව කිහිපවතාවක් විඳිමට තරම් ශක්තිමත්ය නැතහොත් මෝඩය.

         දැන් කියන්නට යන්නේ මගේ සොයාගැනීමයි. ගැහැනු  ඔව්න්ටම ආවෙනික වූ සිහින ලොවක ජීවත් වෙති. සෑම ගැහැනියෙකුම තමන් විසින්ම මවාගත් සිහින කුමාරයෙකුට කුඩාකල සිටම ආදරය කරති. ඔවුන් ඒ පරිපූර්ණ පිරිමියා සොයමින් මැරෙන තුරුම ජිවත් වෙති. ගැහැනියක් එම සිහිනයෙන් අවදි වන්නේ ඉතමත් කලාතුරකිනි.

                                                       (හීලෑ නැති එකා)

වතුර හරි බිබී ඉදිමුකො නිරන්තරේ/ VAT69*3/4

මිතුරන් ගැන කියන්නට දේවල් ගොඩකි අත්දැකීම් ගොඩකි. මිතුරන් දැනෙන්නට පටන්ගන්නේ අහම්බෙනි. මිතුරන් පසමිතුරන් වන්නේත්, සුමිතුරන් වන්නේත් දැනුනාට පසුවමය. ලෙල්ලාද මට දැනුනේ අහම්බෙනි. ලෙල්ලා කළුතර එකෙකි. විශ්වවිද්‍යාලයේ කාලයක් තිස්සේ එකට හිටියත් එක බොඩිමේ මාස දෙක තුනක් හිටියත් අප බොහෝ කාලයක් යන තුරු එකිනෙකාව හදුනාගත්තේ අඩුවෙනි. දිනක් අපි බොමු ඇයි මා කල  ආරාධනාව පිලිගත් ලෙල්ලා මන් ගාව තියනව VAT69 තුන් කාලක් මම එක අරගෙන එන්නම් යැයි කියද්දී මම සිනාසුනා පමනයි. ඊට පසුදා බොඩිම සූදානම් කල මම නාකියා ගෙන ලක ලෑස්ති වුනෙමි. හරි අපූරුයි මහත්තයෝ මෙන්න මූ එනව බොතලේ උස්සගෙන. ලඟ කඩෙන් බිත්තර අරන් ඇවිත් කට ගැස්ම හදාගත් අපි බොතලේ පැදුර උඩ තියාගෙන අනිත් උන් එනකන් බලාගෙන ඉන්නවා. උන් එනව එනව කිය කියා දුර බණයට කිව්වට මුන් ගාටනවා. කොහොමත් කඩපු බොතලේ නෙ අපි ශොට් දෙකක් ඇනගමුද? ලෙල්ලගේ වචන වලට පස්සේ මමත් බෑකියයි ඈ. ගෑනි හෙලුවෙන් ඉද්දි මොන පිරිමියද බලන් ඉන්නේ කියලා මමයි ලෙල්ලයි දෙකක් ඇනගත්තා. අපි කතා කලා. ගොඩක්ම සාහිත්‍ය, පොත පත ගැන. සිංදුත් කිව්වා සින්දුවේ අර්තය,භාවය ගැනත් කතා කලා. දෙන්නම කළා කාමියෝ කියල දැන ගන්න , එකිනෙකාව තෙරුම් ගන්න VAT69 ගොඩක් උදවු කලා. ටික වෙලාවක් යනකොට මෙන්න අනිත් උන් එනවා. බොතලේ බගයක් විතර ඉතුරුයි. බොන්න ඉන්නව පහක් විතර. අපිට බැන බැන උන්ටිකත් බීලා නිදාගත්තා. මායි ලෙල්ලයි ආරුවයි විතරයි. සිංදුවක් කියනවා කතා කරනවා. තිබ්බ වෙරි ඔක්කෝම බැස්සත් වැඩේ නවැත්තුවෙ නෑ. හැන්දෑවෙ හයට පටන් ගත්තු වැඩේ ඉවර වෙනකොට පාන්දර හයයි. ඉතින් දෙන්නම නිදාගත්තා. ඇහැරිලා බලනකොට ලෙල්ලා බොඩිමේ හිටියේ නෑ. එතකොටත් වෙලාව එකොලහයි. වට පිට බලපුවාම මේසේ උඩ මොනාදෝ පිලිවලට ලියපු කොල කෑල්ලක් තිබුනා.

11.09.14

පැදුරට හොරා මා යනවා ප්‍රිය__ මිතුරේ

රසයක් දැනෙයි සිතිවිලි වල අප __අතරේ

මූඩියේ ශොට් එකද උරුමය මේ __සසරේ

ගුදමක්වත් අරන් කලුතර වරෙන්  __චොරේ

                                                                   --ලෙල්ලා--

මමත් ඉතින් එදා දෙන්න බැරුව ගිය පිලිතුර අද දෙන්නම් කෝ...

මිතුරන් ලෙසින් සතුරන් සිටිනා __කතරේ

කාන්තාර කුසුමකි හමු වුනු __සසරේ

ගුදමක් බොන්න අදහස දාපන් __කෙසුරේ

වතුර හරි බිබී ඉදිමුකො __නිරන්තරේ

                                                           --හීලෑ නැති එකා--

කෙකටිය ගාල මැද පිපුණු නෙළුමක්..../ The girl as lotus

එදා නුගේගොඩ නගරය මැද අනේකවිද ෆැෂන්ය. ඒක සාමාන්‍ය වී ඇත්තේ රෙදිපිලි මන්දිර ගොඩක්ම ඇත්තේ කොලඹ නගරයේ වීමය. අනික අවුරුද්දත් කිට්‍ටු කිට්‍ටු ය. ලිංගිකත්වයට උල් පන්දම් දෙන රෙදිපිලි ඇදගත් නන්ගිලා අවුපූටකේ මැද අපේ ඉහ මොල රත් කරන  අතර. වාහන, කාක්කන් සංගීතය සපයමින්  තිබුණි. දහවල් වෙලාව නිසා සීතලෙ අඩුවකුත් නැතිය.

         අප වට කර සිටියේ වග වලසුන්ය. අපූරුය, කලවා පෙනෙන්නට කොටට, කර කපා කාණු පේන්නට අප වට කර සිටි ස්ත්‍රීන් බලන්නට ආසාය. ඇඟේ හිරට කලිසම් ඇඳ අප පහුකර යනවිට ඉන්දියාව පෙනේ ලංකාව ලකුණු කරන්නයි ඕනෑ යැයි මිත්‍රයාට කියවුනේ ඉබේටමය. ඒ නරකාදිය මැද සුන්දර දසුණක් අපි දු‍ටුවෙමු. ඇඟම වෙහෙන්න ඇඳලා සිටි ඒ යෞවණිය මගේ හිත සසල කලා. මම ඇය දෙසම බලාගෙන සිටින විට කාමය පරදා ආදරණීය, ගෞරවනීය හැගීමක් හිතේ ඇඳුනේ අහම්බෙන්. මා මිත්‍රයාගේ මුවින් "මාරයි නේද මචන්" යැයි කිය වෙද්දී මට තේරුණා අර කාමුක ස්ත්‍රී සමූහයා මැද අත් දිග හැට්ටයකින් හා දිගු සායකින් සැරසී සිටි සුන්දරිය සියළු පිරිමින් ගේ නෙත් ඇගේ රූපයේ අමුණා ගත්තා.. සෑම සිතකම පහන් හැගීම් මවමින්..

   

විසල් තුරු මුදුන් නැත

තිබුනේ කාක බෝධිය

සිසිලැති හුස්ම නැත

නැහැයේ වැදුනේ දුම්රො‍ටුය

බැලු බැලූ හැම අත

රෙදි පොඩ්ඩකින් වසාගත්

අඩනිරුවත් ස්ත්‍රීන් වෙත්

අව් රෂ්මිය මැද

රාගයෙන් මත්ව

එහෙ මෙහෙ දුවන

පිරිමින් වෙත්

අත්දිගු හැට්ටයක්

විළුඹටම සායත්

හැදගත් රූ ඇත්තියක්

ඇගේ ලැමේ බරින්

පොළවට ගරුකරන්

ඒ මැදින් මතුවෙත්

කෙකටිය ගාල මැද

පිපුණු නෙළුමක්.... 

                             --හීලෑ නැති එකා--

       

මල් පෙති ඉහිරුණු මල් පාරේ/ Road of flowers

විශ්වවිද්‍යාලයේ හවසක කවුරුත් නැති හැන්දෑ යාමයක මල් සුවඳක් රසවිදින්න බමරු ටිකක් රොක් උනා. කේරලයේ අසූචි ගඳ ඔලුව ඔද්දල් කරන නිසා හැමෝගෙම කැමැත්ත වුනේ ලන්කාවේ මල් සුවඳට. හා හොඳයි කියලා ඒකත් හොයාගෙන කෙරවලට ගිනිතියලා පලමු මල් සුවඳ විඳලා. හීනියට ඇහෙන්න කපුගේගෙ සින්දුවක් එකෙක් ෆෝන් එකෙන් දැම්මෙ කාගේවත් ඉල්ලීමට නෙමේ. පුරුද්දට. මේක ඉතින් කන් හොඳට ඇහෙන වෙලාවක් නිසා කවුරුත් සද්ද නැතිව ඇස් අඩවන් කර ගත්තා.. හොඳම ඔරිගාමියා හැරෙන්න  අනිත් කවුරුත් අතපය හකුලගෙන සින්දුවෙම ජීවත් වුනා.

කවුරුත් ඒන්නැති කවුරුත් දන්නැති

මල් පෙති ඉහිරුණු මල් පාරේ

දවසක හමුවෙමු හමුවී හිනැහෙමු

හිනැහී වැලපෙමු අපි අයේ

සඳකැන් බොඳවුනු වලා කැදැල්ලේ

තරුකැට අහුරක සිනා මෝදුකර

කඳුලින් ඉපැදුනු ඉන්ද්‍රචාපයේ

උදානොවන සිහිනයක් දකින්නට

දවසක හමුවෙමු.....

සියොලඟ මීදුම් සලු අතුරාලා

මන්දාකිණියේ ඔබ හිනැහෙද්දී

උදා ළහිරු සේ මීද්දුම් සඟවා

නොකී රහස් දෙනයනට කියන්නට

දවසක හමුවෙමු....

“මොකක්ද බන් ඒකෙන් කියන්නෙ.. ලව් සීන් එකක් ද?” ඔන්න එකෙක් සංවාදයට පාර කැපුවා. “නෑ යකෝ ඔකේ තියෙන්නේ කොල්ලෝ ගන්න මල් ආතල් එකක්, කවුරුත් ඒන්නැති කවුරුත් දන්නැති මල් පෙති ඉහිරුණු මල් පාරේ.. දවසක හමුවෙමු. හමුවී හිනැහෙමු. හිනැහී වැලපෙමු. අපි අයේ ”. එක බමරෙක් අනිත් එවුන්ව කොහේදෝ ගිහින් අත හැරියා.. “අම්මට... ඒ අදහසනම් පහර ඈ...” කොමෙන්ට් ලයික් ගොඩාක් වැටෙන අතරේ එකෙක් ඒකේ ලව් සීන් එකක් කියලා තර්ක විතර්ක දැම්මා.. කපුගේ කියන්නෙ ෆැන්ටසි ආදර ගීත කියපු කෙනෙක් නෙමේ... අනේ මන්දා..එදා මුලු දවසම ආයෙ ආයෙ ඇහුවෙත් කතාකලෙත් ඒ සින්දුවම විතරයි... ‍රැ නිදාගත්තාම එක බමරෙක් අඩුයි කියලා දැනුනු නිසා ටිකක් විපරම් කලා. මේකා ‍රැ කරුවලේ වහලයක් උඩ චිත්‍රයක් අඳිනවා... බාගෙට ඉවර කරපු චිත්‍රය එහේමම තියෙද්දි කොලෙයි පැන්සලයි උදුරගෙන ලියාගෙන ගියා... විශ්වවිද්‍යාලයට ආපු බමරුන්ගේ ආතල් විතරක් නෙමේ, පොතේ කොල අතහැර මල් සිපගන්න බමරුන්ගේ විභාග භීතිකාවත් හීලැ නැති හිත ලියාගෙන ගියා

සොභා සොඳුරු සිහිනයක් දකින්නෙමි

ක‍ටුකොහොලින් යුත් මගකින් විත්

එතැනට ඇවිදින් වී මල් මත්

සොඳුරු ලොවක් ඇත උපයාගත්

තබලා හනමිටි අදහස් පැත්තක

විතර්ක කෙරුවෙමි හෙට හිරු දක්නට

නුරා විරහ රස හොයමින් නිතරම

වසන්ත වල සැරිසරා වෙහෙසගෙන

කොල අතැහැර මල් පමණක් සිපගෙන

කොහෙදෝ වල්මත් වී ඇත ජිවිත

මෙයදො අර්ථය සොඳුරු සිහිනයක

සරසවි වරමින් දික්කල ජීවිත                       --හීලෑ නැති එකා--