කෙකටිය ගාල මැද පිපුණු නෙළුමක්..../ The girl as lotus

එදා නුගේගොඩ නගරය මැද අනේකවිද ෆැෂන්ය. ඒක සාමාන්‍ය වී ඇත්තේ රෙදිපිලි මන්දිර ගොඩක්ම ඇත්තේ කොලඹ නගරයේ වීමය. අනික අවුරුද්දත් කිට්‍ටු කිට්‍ටු ය. ලිංගිකත්වයට උල් පන්දම් දෙන රෙදිපිලි ඇදගත් නන්ගිලා අවුපූටකේ මැද අපේ ඉහ මොල රත් කරන  අතර. වාහන, කාක්කන් සංගීතය සපයමින්  තිබුණි. දහවල් වෙලාව නිසා සීතලෙ අඩුවකුත් නැතිය.

         අප වට කර සිටියේ වග වලසුන්ය. අපූරුය, කලවා පෙනෙන්නට කොටට, කර කපා කාණු පේන්නට අප වට කර සිටි ස්ත්‍රීන් බලන්නට ආසාය. ඇඟේ හිරට කලිසම් ඇඳ අප පහුකර යනවිට ඉන්දියාව පෙනේ ලංකාව ලකුණු කරන්නයි ඕනෑ යැයි මිත්‍රයාට කියවුනේ ඉබේටමය. ඒ නරකාදිය මැද සුන්දර දසුණක් අපි දු‍ටුවෙමු. ඇඟම වෙහෙන්න ඇඳලා සිටි ඒ යෞවණිය මගේ හිත සසල කලා. මම ඇය දෙසම බලාගෙන සිටින විට කාමය පරදා ආදරණීය, ගෞරවනීය හැගීමක් හිතේ ඇඳුනේ අහම්බෙන්. මා මිත්‍රයාගේ මුවින් "මාරයි නේද මචන්" යැයි කිය වෙද්දී මට තේරුණා අර කාමුක ස්ත්‍රී සමූහයා මැද අත් දිග හැට්ටයකින් හා දිගු සායකින් සැරසී සිටි සුන්දරිය සියළු පිරිමින් ගේ නෙත් ඇගේ රූපයේ අමුණා ගත්තා.. සෑම සිතකම පහන් හැගීම් මවමින්..

   

විසල් තුරු මුදුන් නැත

තිබුනේ කාක බෝධිය

සිසිලැති හුස්ම නැත

නැහැයේ වැදුනේ දුම්රො‍ටුය

බැලු බැලූ හැම අත

රෙදි පොඩ්ඩකින් වසාගත්

අඩනිරුවත් ස්ත්‍රීන් වෙත්

අව් රෂ්මිය මැද

රාගයෙන් මත්ව

එහෙ මෙහෙ දුවන

පිරිමින් වෙත්

අත්දිගු හැට්ටයක්

විළුඹටම සායත්

හැදගත් රූ ඇත්තියක්

ඇගේ ලැමේ බරින්

පොළවට ගරුකරන්

ඒ මැදින් මතුවෙත්

කෙකටිය ගාල මැද

පිපුණු නෙළුමක්.... 

                             --හීලෑ නැති එකා--

       

මල් පෙති ඉහිරුණු මල් පාරේ/ Road of flowers

විශ්වවිද්‍යාලයේ හවසක කවුරුත් නැති හැන්දෑ යාමයක මල් සුවඳක් රසවිදින්න බමරු ටිකක් රොක් උනා. කේරලයේ අසූචි ගඳ ඔලුව ඔද්දල් කරන නිසා හැමෝගෙම කැමැත්ත වුනේ ලන්කාවේ මල් සුවඳට. හා හොඳයි කියලා ඒකත් හොයාගෙන කෙරවලට ගිනිතියලා පලමු මල් සුවඳ විඳලා. හීනියට ඇහෙන්න කපුගේගෙ සින්දුවක් එකෙක් ෆෝන් එකෙන් දැම්මෙ කාගේවත් ඉල්ලීමට නෙමේ. පුරුද්දට. මේක ඉතින් කන් හොඳට ඇහෙන වෙලාවක් නිසා කවුරුත් සද්ද නැතිව ඇස් අඩවන් කර ගත්තා.. හොඳම ඔරිගාමියා හැරෙන්න  අනිත් කවුරුත් අතපය හකුලගෙන සින්දුවෙම ජීවත් වුනා.

කවුරුත් ඒන්නැති කවුරුත් දන්නැති

මල් පෙති ඉහිරුණු මල් පාරේ

දවසක හමුවෙමු හමුවී හිනැහෙමු

හිනැහී වැලපෙමු අපි අයේ

සඳකැන් බොඳවුනු වලා කැදැල්ලේ

තරුකැට අහුරක සිනා මෝදුකර

කඳුලින් ඉපැදුනු ඉන්ද්‍රචාපයේ

උදානොවන සිහිනයක් දකින්නට

දවසක හමුවෙමු.....

සියොලඟ මීදුම් සලු අතුරාලා

මන්දාකිණියේ ඔබ හිනැහෙද්දී

උදා ළහිරු සේ මීද්දුම් සඟවා

නොකී රහස් දෙනයනට කියන්නට

දවසක හමුවෙමු....

“මොකක්ද බන් ඒකෙන් කියන්නෙ.. ලව් සීන් එකක් ද?” ඔන්න එකෙක් සංවාදයට පාර කැපුවා. “නෑ යකෝ ඔකේ තියෙන්නේ කොල්ලෝ ගන්න මල් ආතල් එකක්, කවුරුත් ඒන්නැති කවුරුත් දන්නැති මල් පෙති ඉහිරුණු මල් පාරේ.. දවසක හමුවෙමු. හමුවී හිනැහෙමු. හිනැහී වැලපෙමු. අපි අයේ ”. එක බමරෙක් අනිත් එවුන්ව කොහේදෝ ගිහින් අත හැරියා.. “අම්මට... ඒ අදහසනම් පහර ඈ...” කොමෙන්ට් ලයික් ගොඩාක් වැටෙන අතරේ එකෙක් ඒකේ ලව් සීන් එකක් කියලා තර්ක විතර්ක දැම්මා.. කපුගේ කියන්නෙ ෆැන්ටසි ආදර ගීත කියපු කෙනෙක් නෙමේ... අනේ මන්දා..එදා මුලු දවසම ආයෙ ආයෙ ඇහුවෙත් කතාකලෙත් ඒ සින්දුවම විතරයි... ‍රැ නිදාගත්තාම එක බමරෙක් අඩුයි කියලා දැනුනු නිසා ටිකක් විපරම් කලා. මේකා ‍රැ කරුවලේ වහලයක් උඩ චිත්‍රයක් අඳිනවා... බාගෙට ඉවර කරපු චිත්‍රය එහේමම තියෙද්දි කොලෙයි පැන්සලයි උදුරගෙන ලියාගෙන ගියා... විශ්වවිද්‍යාලයට ආපු බමරුන්ගේ ආතල් විතරක් නෙමේ, පොතේ කොල අතහැර මල් සිපගන්න බමරුන්ගේ විභාග භීතිකාවත් හීලැ නැති හිත ලියාගෙන ගියා

සොභා සොඳුරු සිහිනයක් දකින්නෙමි

ක‍ටුකොහොලින් යුත් මගකින් විත්

එතැනට ඇවිදින් වී මල් මත්

සොඳුරු ලොවක් ඇත උපයාගත්

තබලා හනමිටි අදහස් පැත්තක

විතර්ක කෙරුවෙමි හෙට හිරු දක්නට

නුරා විරහ රස හොයමින් නිතරම

වසන්ත වල සැරිසරා වෙහෙසගෙන

කොල අතැහැර මල් පමණක් සිපගෙන

කොහෙදෝ වල්මත් වී ඇත ජිවිත

මෙයදො අර්ථය සොඳුරු සිහිනයක

සරසවි වරමින් දික්කල ජීවිත                       --හීලෑ නැති එකා--

අපි අධෝමුඛයේ වැස්ලින් ගා සූදානමින් සිටිමු /plzzz(18+)

                                    හරි දැන් අපිට සනීපය. රාජ පාක්ෂික නොවූ හෙයින් එකල අප දේශද්‍රෝහීන්ය. ඉතින් අපි මෛත්‍රී කලෙමු. සැබෑ වෙනසක් සිදුවන තුරු දත කට මැදගෙන බලා සිටියෙමු. වෙනස සිදුවෙමින් පවතී දැන් අපේ කට, මුඛ ස්ංසර්ගයට ඉතාම සුදුසුය. අප මුව අයා සිටින විට ඉස්සර හොරු නොහොත් දැන් මහත් වරු මගෙත් කටේ රුවා ගන්න යැයි කියන්නේ, කින්ඩි සිනාවෙනි, එහා පැත්තෙන් මෙහා පැත්තට පනින විටත් උන්ට රෙදි තිබුනේ නැති නිසා වැඩේ මහ අමාරුද නැත. එන කොට උන් ආවේම ප්‍රානවත් ශිශ්ණ සහිතව වීම මෛත්‍රී කිරීමට කරුණකි. මහජනතාවනි අපි ඔවුන්ට වැඩි ආතල් එකක් දෙමු. ශිශ්ණ පමණක් නොව බෝල ද ලෙවකා සන්ත්ර්පණය කරමු...

                  ශිරන්ති බණ්ඩාරනායක මැතිනියට දෝශාභියෝගය ගෙනාවේ පවිත්‍රාය. ඊට ත්‍යගය වශයෙන් අපූරුවට කරගෙන ගිය විදුලිබල අමාත්‍යංශය පාටලීගෙන් උදුරා පවිත්‍රාට ලැබුනේ යැයි අපි ඒකාලේ දැනගෙන සිටියෙමු. අද අපිට සනීපය. පාටලී දැන් පවිත්‍රාට කරද්දී ඇයට කෙඳිරි ගැවෙනවා ඇති. පාටලිගේ දා බිඳු අඳේ තාලයට පැද්දෙන ඇගේ පයෝදර මතට වැටී විසිරී යයි. පාටලීගේ කෙල වලින් පවිත්‍රාගේ තෙත් වූ පයෝදර තුඩු දිලිසෙනා සැටි පෙනෙනවිට ශා..... අපට පෙනෙන මේ නිල් චිත්‍ර පටයෙන් මත්ව ජනතාව ස්වයංවින්දනය ලබති. චන්ද්‍රිකා කුමාරතුන්ගත් හිරුණිකා ප්‍රේමචන්ද්‍රත් ඔවුනොවුන්ගේ තොල් පටවල් ලෙවකමින් සිටී මුලින් තිබුනේ සමලිංගික සේයාවක් උනත් නිරුවතින් පැමිණි ඇස්. බී. දිසනායක  චන්ද්‍රිකාවත්  හිරුණිකාවත් නිරුවත් කලේ කැමැත්තෙනි.. මෙවර හිරුණිකා මේ රටේ ගැහැණිය නිරුවත්කලා යැයි කෑමොර දුන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට දෙදෙනාම තර‍ඟෙට ඇස්. බී ගේ ඒක කටේ රුවා ගනිති. ටිකකින් ඇස්. බී , හිරුණිකාගේ අතනට දිවෙන් කරන විට  චන්ද්‍රිකා යටින් ඔලුව දමා ඇස්. බී ගේ ඒක කටේ රුවා ගනී. මේ තවත් නිල් චිත්‍ර පටයකි. අපූරුය.  ජනතාවනි අපි ස්වයංවින්දනය ලබමු...

                  දැන් අපට හොරු අල්ලනවා කියූ ජෝන් අමරතුන්ගත් රන්ජන් රාමනායකලා තිරයේ නැත. හීලෑ නැතුව නිදාගත්තාම ‍රැට මට හීන පෙනේ. ඒවාද අපුරුය. බිකිණිය ඇඳගත් රන්ජාට ඉස්සර හොරු නොහොත් දැන් මහත් වරු කලවා වල කරති. රන්ජාද කලවා ලං කරන් උඩුබැලි ව නිදාගෙන එන එන මහත්වරුන්ට වැඩි ආතල් එකක් දෙන්නට තොල් ලොවයි. උදේට හිනා නවත්ත ගන්න බොහෝ අමාරුය. ජනතාවනි! අපි සිනා වන්නේ අපිටමය. මේ අපිම කරගත් අපහාසයකි. ජනතාවනි, දැන් අපව නිරුවත් කර හමාරය. අපි අධෝමුඛයේ වැස්ලින් ගා සූදානමින් සිටිමු.  ඉස්සර හොරු නොහොත් දැන් මහත් වරු එකිනෙකා අපේ යහනට එන්න පෝලිමේ සිටිති. රනිල් වික්‍රමසිහත් මෛත්‍රී සිරිසේනත් අපේම කාමරය අසල ටිකට් කඩනවා ඇති.  සනීපයි නේද?

                         ඇයි.... තව කවිත් ඕනෙද?

ගොං ම තීරණ වලින් එකක්/ thinking part of bull as me

                                                            හීලෑ නෑති හිතට ටිකක් ඩයරිය බලන්න හිතුනා. ඒක ඇතුලේ තිබිලා කොල පාට කඩදාසියක්  බිම වැ‍ටුනා. ඒක ඇතුලේ තිබුනෙ හීලෑ නැති හිත ඒකාලේ පෙම් හසුනක ලියාපු කයියක්. ඒක බලලා අතීතෙ පැත්තෙ ටිකක් කරක් ගහලා එන්න හිත් පොජ්ජ මන්ද කොලා. මම පෙම් කොලා නේද ඉස්සර කියලා මතක් වෙද්දි හිතට ලැජ්ජත් හිතුනා. ඇත්තටම අපි අපිට ලස්සන නෙමේ ලස්සනයි කියලා සමාජයේ සම්මත කරපු කෙල්ලෙක් දාගත්තාම මාර කට්ටක් කනවා. ටිකක් හිතලා බලන්න මගෙම කෙල්ලව මං ඉස්සරාම වෙන කොල්ලො ටෝක් කරද්දි කොච්චර අව්ල් ද?  කෙල්ලට අව්ලක් යයි කියලා අපි සද්ද නොකර හිටිය කියමුකෝ. සමහර වෙලාවට මොකෙක් හරි අපේම එකෙක් මගෙන්ම ඒකි ගැන අහනවා, ඒකත් ඉවසුවා කියමුකෝ. පාරේ යද්දිත් මොකෙක් හරි පස්සෙන් එනවා කියලා ඒකි කියනවා.

                                                   කෙල්ලොත් මාරම ජාතියක්. උන් මාර කැමතියි තමන් ගේ වටිනාකමක් තියනවා කියලා කොල්ලට කියන්න. එහෙම නැත්තම් කොල්ල තමන්ට කොච්චර ආදරේද කියල ටෙස් කොරලා බලන්න. ඉතින් කියාපි  මොකෙක් හරි පස්සෙන් එනවා කියලා. ගොන් කොල්ලොත් ඉතින් කෙල ගන්නවා, අහක යන නෙලුම් කවි මටත් සෙට් වෙලා තියනවා. ඕක තමයි ඉතින් යොබ්බන මධය කියන්නෙ. ඔය කතාව හරියට තේරුම් කරන්න කියලා තමයි පෙම් හසුනට ඒ කවිය ලිව්වෙ... මොනවා කියනවද, ගත්ත ගොං ම තීරණ වලින් එකක් තමයි ඒ...

මගෙ මල වට රඟ දෙන බමරුන් දැක

හද උසි ගැන්වූ හැඩි දැඩි අත පය

නුවනේ ‍රැහැණින් බැඳ හකුලා ගෙන

සයනේ වැතිරී බලා හිදිමි මම

නුබෙන් මතුව වෙන හිතක් නොපැතු පින

ඇතිබව දන්නා බැවින් බියක් නැත

දනිමිය රොන් ගන්නටනම් බැරිබව

නිබේ සුවඳවත් දෙන්න එපා ළඳ

රඟනා බමරුන් වනසා දැමුමට

බොලඳ පෙම්වතෙකු නොවෙමිය කිසි දින

එනිසා මගෙ මල මගෙ හඳ විල මැද

පමණක් පිපිලා සුවඳ දියන් මට                     -හීලෑ නැති එකා-

මගෙ දෝනිට සම්මා සම්බුදු සරණයි

                වෙනදා වගේ මම ගෙදර එන්න ටිකක් ‍රැ වෙලා කො‍ටුවට ආවා. හිතට හයියට වත්කමක් තිබුනෙ නැතත් පුලෙන්ටියක් බොන්න කියලා ටිකක් කඩේකට ගොඩ උනා.. ඒ කඩේ ඇතුලට ආපු ගැටිස්සියක් මාදිහා බලන් උන්න විදියට  හිත ආයෙත් හීලැ නතිවෙන්න ගත්තා. ශරීරයේ හැටියට කිසිම පෝශනයක් නැති ඇගක් බව දැක්කාම කියන්න පුලුවන්. කඩේ වැඩකරන උන්ගේ කුනු කතා මැදම මොනාදෝ අරගත්ත ගමන් ඒ අහින්සකී වාශ්පවුනා. මහා ලොකු ලස්සනක් නැත්තත් විරූපි මූන පුරා වත්සුනු එමට තිබුනා. නොදැන කරපු බියුටි කචල් තොල් ඇස් දැක්කම කියන්න පුලුවන්. මහා වයසක් නැතුව ඇති ඒත් මේ සමාජය ඒකිව ගොඩක් මෝරවලා.
                     "ගණිකාව" මේක ඕනාතරම් කතා කරපු මාතෘකාවක්. කලා කාරයෝ  නිසාම ගනිකාව අනුකම්පාවට පාත්‍රවෙලා තියන චරිතයක්. මමත් ඕකම කතා කරන්න ගියොත් හීලෑ නැති හිතකින් වැඩක් තියනව ඈ.. අපි ඒ අහින්සකීගේ අම්මා ගැන කතාකරමු. ඇත්තටම ඒ අම්මා මේ දුව ගැන දන්නෙ නැද්ද? මොකෝ නොදන්නේ සමාර විට ඒ අම්මත් කරන්න ඇත්තේ මේ රස්සාවමයි. මොනා උනත් ඔය රස්සාව කරන්න පුලුවන් ඇග වැහැරෙනකම් විතරයි නේ. එදා ඉදන් කන්න දෙන්න වෙන්නෙ ඉතින් දරුවන්ටමනේ. ඈ කරපු දේ දරුවෝ නොදැන හිටියා කියන්න බෑ නේ. දරුවෝ කියන්නෙත් ඔය රස්සාවෙන්ම ලබුණු අර්තසාදකම නේ. ඒත් මේ සමජ විකාශනය ආපහු පරණ තැනටමනේ වෙලා තියෙන්නේ. ඒකම නෙමේද මෙතන තියන අව්ල.
හරි අඩු වචන වලින්ම කියන්නම් කෝ

ඉර බැසගෙන යන               යාමේ

පියරු උලා මුනේ                  සමේ

යාන්තමට පේන                  ලැමේ

දුවටම ගැලපෙන                ඇඳුමේ 

පොත් ටික මල්ලිට             ගන්නට

නන්ගිගෙ කණකර            දිස්නෙට

අදවත් ලිප                මොලවන්නට 

මගේ දුවට සරු                වෙන්නට

සුඛෝපභෝගී යානා ඇගෙ බැල්මෙන්                 නවතින්නයි

මහ ලොකු ලස්සනක් නැතත් වටිනාකම           වැඩිවෙන්නයි

පාන්දරම ගෙදර එන්න මගේ දූට හැකි                     වෙන්නයි

ඇඟ විකුනන මගෙ දෝනිට සම්මා සම්බුදු                  සරණයි

                                                                                                   -හීලෑ නැති එකා-